Vive L’ Artist, Vive La France! αναφώνησε το Χόλιγουντ κατά την 84η απονομή των Βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Kodak Theatre του Los Angeles και ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες Ελλάδος της Καθαράς Δευτέρας.
Η ανεξάρτητη παραγωγή “The Artist” χάρισε στη Γαλλία το πρώτο βραβείο της στη μεγάλη κατηγορία. Μέχρι χθες, μόνο αμερικανικές ή βρετανικές παραγωγές είχαν τιμηθεί με το αγαλματάκι της καλύτερης ταινίας. Η ταινία κέρδισε συνολικά πέντε βραβεία (ταινίας/σκηνοθεσίας/α’ ανδρικού/μουσικής/κοστουμιών) και έφερε στην εταιρία διανομής του σπουδαίου Harvey Weinstein το δεύτερο συνεχόμενο βραβείο για καλύτερη ταινία. Την επίδοση του Αρτίστα ισοφάρισε το πρωτοποριακό στουντιακό 3D υπερθέαμα της Paramount, το Hugo του Martin Scorsese, με πέντε βραβεία σε τεχνικές κατηγορίες.
Αν και η επιστροφή του τοτέμ των απονομών και δημοφιλούς κωμικού Billy Crystal έφερε τελικώς άνοδο στις μετρήσεις τηλεθέασης της απονομής, τόσο στο σύνολο όσο και στα «νεανικά κοινά», η ίδια η απόδοση του παρουσιαστή, καθώς και οι επιδόσεις των κειμενογράφων της διοργάνωσης κυμάνθηκαν σε αληθινά βαρετά επίπεδα, ασορτί ίσως με την ανέκφραστη και ατσαλάκωτη από τα μπότοξ φάτσα του Crystal.
Περιέργως πως, εξαιρετικά καλόγουστο (για τα δεδομένα του Hollywood) ήταν το φετινό κόκκινο χαλί. Φέτος ήταν όντως χαλί, και όχι χάλι, όπως συνήθως.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΑΝΑΛΥΣΗ
TAINIA - The Artist
Το εμφατικό και βλοσυρό Hi-5 του διανομέα mogul Harvey Weinstein με τον συμπαθέστατο κοντούλη γάλλο παραγωγό της νικήτριας ταινίας, τον εβραϊκής καταγωγής 40χρονο παριζιάνο Thomas Langmann, επιβεβαίωσε την άψογη οσκαρική καμπάνια του φίλμ, η οποία και ξεκίνησε αμέσως μετά την προβολή της στο περσινό φεστιβάλ των Καννών.
Χρειάστηκε μία ερωτική κινηματογραφική επιστολή στις απαρχές του αμερικάνικου σινεμά, η απαράμιλλη πειθώ και το γούστο του αμερικάνου διανομέα που παρακολουθεί το παγκόσμιο σινεμά περισσότερο από τον καθένα στο Χόλιγουντ, αλλά και η μη-χρήση της γαλλικής γλώσσας, ώστε να φτάσει ένα βραβείο για καλύτερη ταινία στα χέρια της γενέτειρας του ευρωπαϊκού σινεμά χώρας.
Για την οικογένεια του Langmann, η νίκη του δεν είναι πρωτόγνωρη. Ο πατέρας του, ο διάσημος σκηνοθέτης Claude Berri (Jean De Florette, Manon des Sources), κέρδισε το βραβείο για φιλμ μικρού μήκους ήδη από το 1966 για το Le Poulet!
Για την οικογένεια της Weinstein Co., η δεύτερη συνεχόμενη νίκη στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας (μετά από τις δύο συνεχόμενες ήττες τα έτη 2008 και 2009 για τα Reader και Inglourious Basterds, αντίστοιχα) καθιστά την εταιρία την νέα Orion, την αντίστοιχη ημιανεξάρτητη εταιρία που θριάμβευε στα βραβεία είκοσι και βάλε χρόνια πίσω.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ - Michel Hazanavicius (The Artist)
O εκ Λιθουανίας ορμώμενος εβραϊκής καταγωγής 45χρονος παριζιάνος σκηνοθέτης επιβεβαίωσε τις προβλέψεις και έγινε ο δεύτερος Γάλλος σκηνοθέτης που τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας στην ιστορία του θεσμού, μετά τον Ρομάν Πολάνσκι, γεγονός που καταδεικνύει, μεταξύ άλλων, και την πρόοδο του «σωβινιστή» γαλλικού λαού στα θέματα της κοινωνικής ενσωμάτωσης και ανεκτικότητας.
Ο νικητής αφιέρωσε ειλικρινώς τη νίκη του στη μούσα σύζυγό του Berenice Bejo, και μία δεύτερη ανάγνωση της ταινίας σίγουρα είναι και η ερωτική εξομολόγηση του κινηματογραφανθρώπου-ήρωα στον έρωτα-ηρωίδα του.
Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ – Jean Dujardin (The Artist)
Για την ερμηνεία του στο ρόλο του Τζορτζ Βαλεντάιν, ενός ξεθωριασμένου σταρ του βωβού σινεμά που αρνείται την ένταξη στη πρόοδο του ομιλούντος κινηματογράφου εξαιτίας ενδόμυχων φόβων, ο 40χρονος Dujardin έγινε ο πρώτος Γάλλος ηθοποιός που βραβεύεται ως καλύτερος ηθοποιός στην ιστορία του θεσμού.
Με προσόντά του το αστραφτερό του χαμόγελο και ένα ανφάς που λατρεύει ο φακός, ο Dujardin ήταν ο αδιαμφισβήτητος σταρ της βραδιάς, παρά τα χαριτωμένα «γαλλικά» που του ξέφυγαν στα γαλλικά. Κατά τη γνώμη μου, βέβαια, είναι ταυτόχρονα και το αδιαμφισβήτητο επόμενο θύμα της περίφημης κατάρας των βραβείων.
Δεν μπορώ να μην επισημάνω το γεγονός ότι ο νικητής είχε το θράσος να κοπιάρει την εισαγωγή του Above στο φετινό αφιέρωμα των βραβείων και να την απαγγείλει απνευστί κατά τη βράβευσή του.
Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ – Meryl Streep (Η Σιδηρά Κυρία)
Αστραφτερή μέσα στο χρυσοποίκιλτο Σάνιτεξ που τυλίχθηκε, η Σιδηρά Κυρία του Χόλιγουντ, στην ηλικία των 63 ετών, κέρδισε το τρίτο βραβείο στην σπουδαία σταδιοδρομία της, ερμηνεύοντας πειστικώς στη μεγάλη οθόνη τη Βαρόνη Θάτσερ, σημαντική πολιτική φυσιογνωμία της μεταπολεμικής Ευρώπης. Πλέον, στόχος καριέρας για την Streep είναι η ισοφάριση των τεσσάρων νικών, ρεκόρ που κατέχει η θρυλική Katherine Hepburn.
Αν και μπήκε στην τελική ευθεία των βραβείων ως αουτσάιντερ, κέρδισε χάρη στη μαεστρική δημοσιοσχετίστικη last-minute καμπάνια του ανίκητου Harvey Weinstein, ο οποίος αφενός τόνισε στα μέλη της Ακαδημίας ότι έχουν περάσει κοντά 30 χρόνια από την τελευταία νίκη της Streep αφετέρου έπεισε την ίδια την ηθοποιό να τρέξει μία προσωπική έκκληση για το βραβείο.
Έτσι, το κακό τρίτωσε μόνο για την Glenn Close, η οποία γεύτηκε για τρίτη φορά την ήττα σε χρονιά κατά την οποία είναι συνυποψήφια με τη νικήτρια.
Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ – Christopher Plummer (Beginners)
Με την αναμενόμενη νίκη του στην κατηγορία, ο Plummer έγινε, στα 82 του χρόνια, ο γηραιότερος ηθοποιός που κατακτά βραβείο ερμηνείας, αφήνοντας πίσω του την επίδοση της Jessica Tandy, βραβευμένης στην ηλικία των 80 ετών. Ο καναδέζος πρωταγωνιστής της Μελωδίας της Ευτυχίας θα μπορούσε να είχε κατακτήσει το ρεκόρ αυτό δύο χρόνια νωρίτερα, αλλά στην απονομή του 2010 έχασε το βραβείο από τον Christoph Waltz.
B’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ – Octavia Spencer (Οι Υπηρέτριες)
Φαβορί από την αρχή μέχρι το τέλος, η Octavia Spencer αποκόμισε τελικώς προς όφελός της το σύνολο των ευνοϊκών κριτικών για το καστ των Υπηρετριών και έγινε η πέμπτη Αφροαμερικανίδα ηθοποιός που κερδίζει το βραβείο της συγκεκριμένης κατηγορίας.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ – Woody Allen (Μεσάνυχτα Στο Παρίσι)
Η ρομαντική καρτ-ποστάλ του σπουδαιότερου Αμερικανού σεναριογράφου για την πόλη των Παρισίων του εξασφάλισε τη μεγαλύτερη εισπρακτική του επιτυχία στην Αμερική και το τρίτο του βραβείο για πρωτότυπο σενάριο, μετά το Νευρικό Εραστή και τη Χάνα με τις αδερφές της.
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Alexander Payne, Nat Faxon, Jim Rash (Οι Απόγονοι)
H διασκευή του ομότιτλου με την ταινία μυθιστορήματος του χαβανέζου συγγραφέα Kaui Hart Hemmings χάρισε στον ελληνικής καταγωγής Payne το δεύτερο του βραβείο για διασκευασμένο σενάριο (μετά το Πλαγίως του 2005) και στο συγγραφικό δίδυμο Faxon-Rush το πρώτο τους βραβείο, απέναντι, μάλιστα, σε δεξιοτέχνες σεναριογράφους όπως οι John Logan, Steven Zaillian και Aaron Sorkin.
To «Σ’ Αγαπώ Πολύ» του Payne στη μητέρα του μονοπώλησε το ενδιαφέρον στις ελληνικές ανταποκρίσεις, αλλά ήταν μάλλον η σατιρική πόζα-αναφορά του νικητή Rash στη διάσημη από τα φετινά βραβεία πόζα της Angelina Jolie κατά την απονομή του βραβείου που έκλεψε τις εντυπώσεις.
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ – ΙΡΑΝ (Ένας Χωρισμός)
Η Ακαδημία υποκλίθηκε στο ιρανικό κομψοτέχνημα, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους κινηματογραφόφιλους όλης της γης στη φετινή σεζόν. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Asghar Farhadi, παραλαμβάνοντας το πρώτο βραβείο της Ακαδημίας στο ιρανικό σινεμά, εντόπισε λακωνικά στον ευχαριστήριο λόγο του τη σημασία της προσφοράς της ιρανικής κουλτούρας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Spot On!
ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ – Rango
Χωρίς Pixar, χωρίς Miyazaki, χωρίς σπουδαία ταινία φέτος για να είμαστε ειλικρινείς, το Rango κέρδισε την προτίμηση της Ακαδημίας χάρη στο περίεργο χιούμορ του και στις πετυχημένες του αναφορές στο αμερικανικό γουέστερν.
ΤΑ ΤΕΧΝΙΚΑ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ / ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΙΞΑΖ / ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ / ΕΦΕ
HUGO
Το πενταρέ του Hugo στις τεχνικές κατηγορίες επιβεβαίωσε την άποψη της Ακαδημίας σχετικά με την τεχνική και πρωτοποριακή αρτιότητα του τρισδιάστατου υπερθεάματος του Scorsese. Στοίχισαν στην ταινία οι αναιμικές ερμηνείες των αναιμικών της χαρακτήρων. Tρίτη στην ιστορία του θεσμού επικράτηση του ζεύγους Ferretti/Lo Schiavo στην καλλιτεχνική διεύθυνση, και τρίτη νίκη του Robert Richardson στη φωτογραφία, ο οποίος μάλλον «έκλεψε» τα βραβείο μέσα από το χέρια του φωτογράφου του Δένδρου της Ζωής.
ΜΟΥΣΙΚΗ / ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
The Artist
Αν και η νίκη του Bource στη μουσική ήταν αναμενόμενη (εφόσον ξεπέρασε το δόκανο των υποψηφιοτήτων) από τη στιγμή που οι νότες αντικατέστησαν τις λέξεις και υπογράμμισαν τα συναισθήματα στην ταινία του Hazanavicius, η επικράτηση του Mark Bridges στα κοστούμια ξάφνιασε τόσο τη χαϊδεμένη της Ακαδημίας Sandy Powell (Hugo) όσο και την ευνοούμενη του σωματείου Arianne Phillips (W.E.).
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Bret McKenzie, Man Or Muppets (from “The Muppets”)
Μεγάλος ο έρωτάς μας τα τελευταία χρόνια με το μουσικό κλαδί της Ακαδημίας, αφού μας κάνουν όλα τα χατίρια! Μετά τη νίκη του Trent Reznor, έρχεται η αναγνώριση του Bret McKenzie των θρυλικών τηλεοπτικών Conchords να μας φτιάξει και πάλι το κέφι!
ΜΟΝΤΑΖ
Angus Wall, Kirk Baxter (Το Κορίτσι Με Το Τατουάζ)
Back-to-back νίκη για το διδυμάκι των συνεργατών του “πολύ” David Fincher. Μετά το Social Network, το Κορίτσι με το Τατουάζ χαρίζει το δεύτερο βραβείο μοντάζ στους Angus Wall και Kirk Baxter, και αρχίζει να σφίγγει τον κλοιό γύρω από τον ίδιο τον σκηνοθέτη σχετικά με την εκτίμηση που χαίρει στους κόλπους της Ακαδημίας.
ΜΑΚΙΓΙΑΖ
Mark Coullier, J. Roy Helland (Η Σιδηρά Κυρία)
Ο σταθερός μακιγιέρ και κομμωτής της Meryl Streep από την εποχή της Εκλογής Της Σόφι και πέρα, παρέα με το Mark Coullier, κέρδισαν το βραβείο για το φυσιογνωμικό μακιγιάζ της Σιδηράς Κυρίας.
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
Το βραβείο για το καλύτερο Live Action Short πήγε στο βορειοιρλανδέζικο The Shore και το βραβείο για το καλύτερο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους πήγε στο Saving Face και χάρισε στο Πακιστάν την πρώτη του νίκη στα βραβεία.
Η ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους The Fantastic Flying Books Of Mr. Morris Lessmore, o αληθινός τυφώνας των φετινών βραβείων, κέρδισε στην αντίστοιχη κατηγορία, αφού είχε ήδη σαρώσει σχεδόν σε όλα τα φεστιβάλ που διαγωνίστηκε, ενώ ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους της χρονιάς αναδείχθηκε το αθλητικού περιεχομένου Undefeated. 
